En savoir plus
Fuzje i przejecia sa zlozonymi przedsiewzieciami opartymi na precyzyjnej koordynacji zroznicowanych dzialan ekonomicznych, prawnych, technicznych i spolecznych. Czynnikiem sukcesu podjetej inicjatywy mariazowej jest zatem wlasciwie zaplanowana i wdrozona procedura postepowania. W literaturze, na przyklad u Perkinsa, Frackowiaka, Sudarsanama czy Schulera, mozna spotkac wiele propozycji mniej lub bardziej detalicznie strukturyzujacych omawiany proces. Wszyscy wspomniani autorzy wymieniaja jednak faze integracji jako jeden z najwazniejszych czynnikow sukcesu fuzji i przejecia. Podobna wartosc nadaja oni dzialaniom ujmowanym w ramy funkcji personalnej jako szczegolnie wrazliwej w procesie zmian. Zastosowane dzialania due diligence moga byc w tym przypadku szczegolnie owocne.
Badania pokazuja, ze planowane cele fuzji i przejec sa zwykle osiagane tylko czesciowo. Zrodel tego faktu mozna upatrywac we wszystkich fazach procesu koncentracji. Najczesciej wymieniane sa: brak strategii dzialania, zle sprecyzowane cele, niewlasciwa wycena potencjalu rynkowego laczacych sie podmiotow, przeszacowanie korzysci z oczekiwanego efektu synergii, zbyt wysoka cena przejmowanego podmiotu, niedopasowanie kulturowe, zaklocenia w relacjach z klientami wewnetrznymi i zewnetrznymi, utrata kluczowych pracownikow. Czesc wymienionych przyczyn niepowodzen wiaze sie z poczatkowa faza fuzji i przejecia, czesc zas z koncowa - czyli z faza integracji, w ktorej dopasowanie zasobow ludzkich organizacji czesto przesadza o tempie zakonczenia calego procesu i o jego sukcesie.
Faza integracji po zakonczonych formalnych procesach mariazowych jest jednak rzadziej opisywana i badana. Brakuje zatem propozycji modeli teoretycznych czy sytuacyjnych, ktore wsparlyby i ulatwily realizacje wspomnianych praktyk. Niniejsza praca przyczynia sie do wypelnienia tej luki.
Z recenzji dr hab. Alicji Mis, prof. UEK
