En savoir plus
U podstaw ksiazki tkwi pomysl opisu narracji literackich, ktore odnosza sie do choroby. Iwona Boruszkowska probuje zmapowac roznoraka materie chorowania jako tematu i tekstowej praktyki. Tom cechuje ten szczegolny stosunek do krytycznego fachu, ktory pozwala odpowiadac na pytanie: po co dzis czytamy? Bardzo ciekawa jest zastosowana w tytule dekonstrukcyjno-psychoanalityczna kategoria defektu, ktora w czesci drugiej ksiazki ulegnie przewartosciowaniu: defektywne narracje okaza sie w niej tymi, na ktore najbardziej czeka wspolczesny czytelnik; pod piorem wybitnych pisarek i pisarzy temat o doswiadczeniu "zepsucia", "nienormatywnosci" zamienia sie w narracje przyciagajaca uwage. Szkice zawieraja poglosy ukierunkowanej, bliskiej lektury, polaczonej mocna nicia zainteresowan tematyka choroby, ale tez - za sprawa rozkwitajacej wokol wybranych pojec kompozycji, dzielenia na krotsze i dluzsze rozdzialy, nadawania "diagnostycznych" tytulow i wykorzystywania mott - staja sie swego rodzaju przewodnikiem po emotywnych aspektach literatury o chorowaniu. Mamy do czynienia z dobrze skomponowana, napisana z duza erudycja i wrazliwoscia ksiazka, w ktorej smutek, lek, schizofrenia, depresja, anomia sa ruchomymi plamkami nowoczesnej i ponowoczesnej tozsamosci. To przekonujaca proba zapisu lektury ukierunkowanej dobrze dobranymi, przemyslanymi i odswiezajacymi dyskurs krytyczny narzedziami.
Z recenzji prof. dr hab, Ingi lwasiow
Autorka przekonuje nas, ze wejscie w sfere literatury opisujacej chorobe, czesto tez z choroby czyniacej strategie pisarska, umozliwia podjecie najwazniejszych kwestii nowoczesnosci - relacji miedzyludzkich, tozsamosci i wolnosci jednostkowej. Ksiazka Iwony Boruszkowskiej to chyba pierwszy (i bardzo udany) przypadek podjecia na polskim gruncie idei Gilles'a Deleuze'a - takiego zblizenia krytyki i kliniki, ktorego celem jest diagnoza literatury jako (zapisu] choroby.
Dr hab. Jaroslaw Fazan
