En savoir plus
Lata szescdziesiate i siedemdziesiate. Mala wegierska wies. Skrajna bieda i brak perspektyw, ktore dawalyby nadzieje na lepsza przyszlosc. Zycie sprowadzone do pracy w panstwowych gospodarstwach i pijatyki w miejscowej karczmie. Relacje mieszkancow opieraja sie tu na wzajemnej nieufnosci, niecheci i agresji - mezowie bija zony, a matki dzieci. Wszechobecne ubostwo ma wymiar nie tylko materialny, ale tez emocjonalny i intelektualny.
Bohater powiesci, kilkuletni wrazliwy chlopiec, ktorego rodzina zyje na uboczu tej wiejskiej spolecznosci, szybko dostrzega swoja odmiennosc. Stopniowo odkrywa wlasna tozsamosc, a takze przyczyny odrzucenia i izolacji. Powiesc pozwala spojrzec oczami dziecka na brutalna rzeczywistosc, a doswiadczone przez los postaci dlugo nie daja o sobie zapomniec.
Nastepnego wieczoru mama wraca do lektury. Znowu moge sie bawic monetami.Kiedy konczy, zamyka ksiazke i dlugo sie nie odzywa. Gdy podnosi na nas wzrok, ma lzy w oczach. "Gardza tu nami, wiecie? Ta wies nas nienawidzi. Kazda wies nas nienawidzi. Musicie uwazac na to, co, gdzie i do kogo mowicie. Nie odzywajcie sie przy dzieciach czlonkow partii. Najlepiej ich unikajcie. Tak bedzie najbezpieczniej. Musicie milczec. Z nikim nie rozmawiajcie. Z nikim sie nie bawcie. Nie wolno wam mowic, kim jestescie. Nie wolno wam zadawac sie z chlopskimi dziecmi, bo zrobia z was kozla ofiarnego. Czarna owce. Beda was o wszystko obwiniac",mowi. Potem znowu milknie.
