En savoir plus
Leksem ki pojawil sie w japonszczyznie wraz z fala innych zapozyczen z jezyka kontynentalnego sasiada, sytuujacego siebie w centrum regiony jako Panstwo Srodka.
Zagoscil w niej jednak na dobre, a nawet w charakterystyczny sposob zawlaszczyl rozlegla sfere znaczen odnoszacych sie do zycia wewnetrznego czlowieka, jego charakteru, temperamentu, gustow i upodoban, obaw oraz lekow, sposobow i motywow dzialania.
Jego produktywnosc frazeologiczna i zdecydowanie potoczny charakter sensow i obrazow zawartych we wszystkich idiomach wyraznie ukazuja, ze jest on wprawdzie po czesci dalekim echem dawnych doktryn filozoficznych przejetych z Kontynentu, ale w kegu japonszczyzny odzwierciedla codzienna wiedze na temat sfery duchowej i mentalnej, tlumaczy - w sposob moze nauwny psychologicznie, ale poparty codziennymi obserwacjami - to, jakie sily duchowe dzialaja w czlowieku, do jakiego stopnia sprawuja kontrole nad jego zachowaniami oraz jak trudno je dostrzec i w pelni rozpoznac.
Czytelnik bedzie mial okazje zetkniecia sie z niezwykle interesujacym fragmentem semiotyki i antropologii tego unikatowego pod kazdym wzgledem kregu jezykowego.
