En savoir plus
Nie kryje, ze do opowiadan z tomu "Cedrowe orzechy" mam wyjatkowy sentyment. Moze dlatego, ze sa to w wiekszosci opowiadania bardzo wczesne, niektore wrecz debiutanckie, ale pewnie i dlatego, ze sa to opowiadania o jednorodnej zeslanczo-syberyjskiej tematyce. Zaledwie dziesiecioletnim dzieckiem, wraz z cala rodzina, 10 lutego 1940 roku, zostalem wywieziony na Sybir. Tam zmarla moja mama, a ojciec poszedl na front z kosciuszkowska dywizja. Na dlugie zeslancze lata w syberyjskiej tajdze, o chlodzie i glodzie, zostalismy sami z moim mlodszym bratem Tadkiem. Ale jakos przezylismy i do wytesknionej Polski wrocilismy dopiero w lecie 1946 roku. Nie dziwota wiec, ze kiedy po latach odwazylem sie pisarsko zadebiutowac, to zaczalem od... opowiadan syberyjskich. I w tych opowiadaniach wyrzucalem z siebie tkwiace we mnie gleboko, nurtujace mnie wrecz obsesyjnie, zeslanczo-syberyjskie przezycia. A juz pozniej proponowane obecnie opowiadania z tomu "Cedrowe orzechy" legly u podstaw calego cyklu powiesci, z ta chyba najglosniejsza, niedawno zekranizowana "Syberiada polska".
fragment ze wstepu Autora
