Mehr lesen
Wiedza komunistycznych tajnych sluzb na temat zycia politycznego emigracji byla niewatpliwie rozlegla. Swiadczy o tym bogata dokumentacja zgromadzona w IPN. Mimo to dzialania podejmowane przez wywiad PRL wobec emigracji zdaja sie miec charakter dosc przypadkowy, by nie powiedziec chaotyczny, i okazjonalny. Czesciej chyba polegajacy na wykorzystywaniu nadarzajacej sie sytuacji, wynikajacej ze sklocenia wychodzstwa czy problemow materialnych emigrantow, niz na planowym, przemyslanym kreowaniu wydarzen.
Dlaczego niektorzy emigranci podejmowali agenturalna wspolprace? Jakie byly ich motywy i powody takiego postepowania? Nie grozilo im przeciez aresztowanie czy pozbawienie pracy. Dla zawiedzionych egocentrykow skloconych z emigracja wspolpraca z tajnymi sluzbami stala sie swoistym sposobem na zycie. Przydawala im znaczenia i stwarzala namiastke realizacji wlasnych ambicji politycznych czy zawodowych. Politycznym outsiderom dawala pozorna nadzieje na wyjscie z prozni, w ktorej sie znalezli. Do wspolpracy popychala ich nadmierna ambicja, wlasne ego. Istotna role odgrywala rowniez pokusa "latwych" pieniedzy, kontrastujaca z emigracyjna bieda. Dochodzil do tego zamiar odwiedzenia czy powrotu do kraju, wzmagany nostalgia za swoimi bliskimi czy checia zobaczenia dawno niewidzianej ojczyzny. W efekcie emigracja stanela przed jeszcze jednym problemem (w jakim stopniu uswiadomionym, to inna sprawa): zdrady we wlasnych szeregach.
