Na ziemi niczyjej

Ziemia niczyja. Waski pas ziemi pomiedzy liniami wrogich okopow. Kilkaset-kilkadziesiat metrow zrytych setkami pociskow i poszatkowanych zasiekami drutow kolczastych oraz resztkami umocnien.
Na ziemi niczyjej nie obowiazuja zadne prawa. Kiedy milknie artyleria, slychac jedynie brzek pustych puszek, w ktorych buszuja szczury, i glosy rannych. Ale niewielu spieszy im na ratunek. Bo tutaj na low wyruszaja snajperzy i zwiadowcy, gotowi poderznac ci gardlo za konserwe z wolowina, a takze inne bestie - te nienazwane i prastare. Jak przed wiekami, przybywaja zwabione zapachem krwi.
I wlasnie tu, na terytorium poza wszelka kontrola, w swiecie zawieszonym pomiedzy mrokiem i cieniem, musza przetrwac oni. Zolnierze.
Na wpol slepy Rylan wyrusza na poszukiwanie swego jedynego syna, ktory zostal uznany za zaginionego dwa tygodnie po swoich osiemnastych urodzinach, kiedy prowadzil zolnierzy do natarcia w bitwie pod Loos.
Johann, weteran wojny pozycyjnej, nie potrafi uciszyc glosow rozbrzmiewajacych w jego umysle - lekarze tlumacza je szokiem bitewnym, pamiatka po nawale ogniowej spod Autry we Francji, ale on nieustannie slyszy spiew, ktory przyzywa go w otchlan.
W trakcie ofensywy pod Passchendaele batalion brytyjskich zolnierzy, odciety w wyludnionym beginazu, usiluje sie wyrwac z okrazenia i rozwiklac tajemnice wymordowanych mniszek, po ktorych zostaly jedynie resztki zweglonych gobelinow w podziemiach kosciola.

Bo na ziemi niczyjej niczego nie mozesz byc pewien.
No, moze z wyjatkiem wlasnej smierci.

Nie potrafie zdecydowac, ktora z opowiesci zawartych w ksiazce przestraszyla mnie bardziej - "Ziemia niczyja" - mroczny, rasowy horror barwy blota? Naturalistyczny "Spiew nad otchlania" pachnacy morzem, krwia i prochem? A moze jednak niepokojaca, oniryczna "Chwala ogrodow" przedstawiajaca dramat tych, ktorzy w domach truchleli, czekajac na wiesci o walczacych bliskich?

"Na ziemi niczyjej" to trzy rozne spojrzenia na wojne, razem stanowiace mozaike leku, bolu i strachu. Mozaike - dodajmy - wyklejona prawdziwie po mistrzowsku. Czytac te ksiazke to jak patrzec w oczy tych, ktorym udalo sie wrocic. To jak sluchac ich opowiesci...
Jakub Cwiek

"Chwala ogrodow" walczy u mnie w rankingu ze "Spiewem nad otchlania" o - na razie - pierwsze miejsce w cyklu. Gdyby ja troche rozbudowac o elementy biograficzne i historyczne, nazwac postaci autentycznymi nazwiskami i wydac oddzielnie, poza seria i nie pod etykietka fantastyki - to moglaby byc ksiazka dla bardzo szerokiego spektrum czytelnikow i zauwazona dla walorow czysto literackich. Dokladnie takie rzeczy chodza na rynku anglojezycznym jako mainstream (tzn. nie pop i nie awangarda literacka), sprzedawane w setkach tysiecy egzemplarzy.
Jacek Dukaj

Ta ksiazka wciaga jak mokre piaski, nie daje galezi, by sie jej chwycic, i dobrze. Fantasci znajda tutaj fabuly, jakich prozno szukac gdzie indziej, wielbiciele militariow wojne odmalowana we wszystkich kolorach, a jak podrapac, ujawni sie masa emocji, delikatnych, gwaltownych, roznych - gwarantujacych jednak, ze nikt po lekturze tych tekstow nie powinien poczuc sie oszukany.
Lukasz Orbitowski

Dettagli sul prodotto

• Autori: Anna Brzezinska, Grzegorz Wisniewski
• Editore: Runa
• Lingue: Polacco
• Formato: Tascabile
• Pubblicazione: 01.01.2015
• Pagine: 528
• Peso: 467 g
• Categoria: Narrativa > Romanzi