Ulteriori informazioni
Nederland telt meer dan 850.000 ouders met een psychische stoornis. Zo'n ziekte heeft uiteraard invloed op de jeugd van hun kinderen. Een groot deel van deze kinderen groeit desondanks op tot evenwichtige volwassenen, terwijl een ander deel vroeg of laat in het leven te maken krijgt met de uiteenlopende gevolgen van hun jeugdervaringen. In dit boek komen de factoren die hierbij een rol spelen ruimschoots aan bod.In Leven met een psychisch zieke ouder laat gezondheidspsycholoog Sandra van Gameren zien hoe je deze kinderen - ook wel aangeduid met 'koppers' (kopp kinderen van ouders met psychiatrische problemen) - kunt helpen hun veerkracht te behouden. Aan de hand van een tiental ervaringsdeskundigen weet zij een goed beeld te schetsen van de realiteit van een kopp-jeugd en de uitwerking die zo'n jeugd kan hebben op de rest van iemands volwassen leven. Het boek laat zien hoe, naast de zieke en gezonde ouder, andere volwassenen een kopper tijdens zijn/haar jeugd kunnen bijstaan en er zo voor kunnen zorgen dat het kind een manier vindt om met de thuissituatie om te gaan.
Sommario
Inleiding.- Inleiding.- Praktijk.- Interview Olga Millenaar.- Interview Francis Schokker.- Interview Jesse.- Interview Mike.- Interview Gerda Wijnker-Wens.- Interview Wessel van Dam.- Interview Loes L..- Interview Hakime Q..- Interview Lara de Groot.- Interview Elisa L'Adrese.- Interview Kees Nielens.- Interview Sabine Hendrickx.- Interview Lisa de Jong.- Interview Paulien Bosch.- Wetenschap.- Confrontatie.- Opgroeien.- Volwassen.
Riassunto
Over de schrijfster Ik heb gezondheidspsychologie gestudeerd en heb een passie voor p- ventie. Afwachten tot iemand in een put valt en hem of haar daarna oplappen is niet mijn ding. Zeker als het mensen betreft die om wat voor reden dan ook meer kans hebben in zo’n put te geraken. De reden voor mijn liefde voor het preventievak heeft waarschijnlijk veel te maken met mijn jeugd. Toen mijn moeder permanent opgenomen werd, was ik drie jaar oud. Hoewel zij voor mijn geboorte al niet gezond was, is het erna snel bergafwaarts gegaan. Ik bracht mijn jeugd daarom bij mijn opa en oma van vaderskant door. Zij boden mij een veilig en liefdevol thuis in een dorp waar men omkeek naar elkaar en naar mij. De weekenden was ik bij mijn vader die in hetzelfde dorp woonde. Extra bijzonder is het dat mijn zeer gelovige oma zich hierbij ook geleid voelde: ze zei me vaak dat God haar op het hart had gedrukt goed voor mij te zorgen. Je zo geliefd weten door je Schepper, opvoeders, vader en andere familieleden zoals de opa en oma van moederskant maakten mij tot een rijk kind. Mijn moeder zag ik meer als een soort verre tante.
