Ulteriori informazioni
Bu son diyorum, niye yalvartiyorsun abi ya
Ona bakmak istemiyorum. Kazagi, etegi, kim bilir kimin eskisi boyasiz cizmeleri. Hepsi ayri ayri eksik, bir araya gelince tamamlanan bir sefillik hali. Elini kolunu oynattikca, incecik bir toz bulutu ondan bana dogru havalaniyor. Ne giyersem giyeyim fark etmez, onunlayken birden solmaya basliyor. Sanki yillarca ortak bir sefaleti tecrübe etmisiz, o yoksul günlerin hatiralari da Shazir yan yana gelmisler mührümü vurayim demis. Yok böyle bir yasanmislik. Ne cocuklugumuzda, ne gencligimizde. Yine de insan ona bakarken anilarindan bile kusku duyuyor.
Kirilan bir seylerin sesi geliyor cinlayarak. Agir bir küfür ardindan. Masalarda oturanlar bir an durup mutfaga dogru bakiyor. O farkinda bile degil, konusmaya devam ediyor. Istedigini henüz alamamasi, anlayisimin kitligiyla ilgiliymis gibi, cümlesini bu kez acarak koyuyor önüme. Yavas yavas söylüyor etkisini arttirmak icin. Agzina degil kazaginin kirli yakasina bakiyorum. Bir yuvarlagi yamuk sekline sokmayi nasil beceriyor
Cok degil, yarisini versen bile toparlariz.
