Ulteriori informazioni
René Guénon, ölümünden sadece bes yil önce yayimlanan bu gec dönem eserinde, kitabin tamamini, hem matematiksel bir disiplin hem de inisiyatik yolun bir sembolizmi olarak kalkülüse göre limitlerin ve sonsuzun dogasina iliskin sorulara ayiriyor. Dolayisiyla bu kitapta, özellikle Hac Sembolizmi, Varlik Mertebeleri ve Kutsal Bilimin Sembolleri olmak üzere diger eserlerinde kullandigi geometrik sembolizmi genisleterek tamamliyor.
Guénona göre, sonsuz sayi kavrami bir celiskidir. Sonsuzluk, nicelikten daha yüksek bir gerceklik düzeyine sahip metafiziksel bir kavramdir ve nicelik seviyesinde bu bakimdan sözü edilebilecek olan tek kavram sonsuzluk degil, siniri belirsizliktir. Nicelik, her ne kadar modern bilim tarafindan taninan tek düzey olsa da niceligi ifade eden sayilarin da nitelikleri vardir ve sayilarin nicel yönleri onlarin sadece dis kabugunu olusturur.
Guénon, matematigin metafizik icin semboller saglayabilecegi konusunda Platon ile hemfikirdir. Ancak matematik, metafizik ilkelerin kendi basina anlasilmamasi durumunda bu islevi yerine getiremez. Guénon, sonsuz kücükler hesabinin kasifi ve Descartesin baslica elestirmeni olan Leibnizi, icgörüleri metafizik bir baglama yerlestirilmeyi hak eden önemli bir modern matematik filozofu olarak görür.
Bu, Leibnizin kendisinin de yapmaya calistigi bir seydir. Guénon, bu cabanin metafiziksel olarak daha anlasilir olmasina yardimci olmakta ve onu daha yüksek bir seviyeye tasimaktadir. René Guénon, Sonsuz Kücükler Hesabinin Metafizik Ilkelerinde matematigin, metafizigin hizmetcisi olarak yeniden kesfedilmesine giden yolu göstermektedir.
