Ulteriori informazioni
Elbette ki siyah bizde yasin rengidir. Cehennem ve ölümcül islevleriyle ilgili olarak her seyi söyledik isigin yoklugu, sönmüs yasam ve ilksel kirletilmislik olarak düsünülen siyah. Simsiyah örtülerle kapli cenaze arabalarinin arkasindan yavasca yürüyen, yine siyahlar giymis bir kalabaliktir. Zihinlerinden ise yalnizca karanlik düsüncelerin gectigi varsayimi; hayatin kisaligi ve tüm sevdiklerimizin önlenemez yok olusu üzerine bir tefekkür.
Oysa sunu da biliyoruz ki bu siyahliklar cogu zaman sagaltici esprilere konu olabiliyor. Kacirilan cenazeler, ölünün ardindan verilen ziyafetler ya da zahmetli definler sirasinda zaman gecirmeye yarayan budalaca gevezelikler üstüne ne hikayeler anlatilmaz ki Bütün bunlar, elbette bir seytan cikarma ihtiyacinin ve ölümlü varligimiza rengini veren kara-siyahin bozgunundan kacma isteginin sonucunda ortaya cikiyor.
Bu mizaha ne ad verilmekte Kara mizah. Siyah burada bir kez daha, deyim yerindeyse, varolussal barikatin her iki tarafinda birden yer aliyor. Yas seklini alarak aglatiyor, mizah olarak güldürüyor...
Alain Badiou
