Ulteriori informazioni
Gelenegimizde insan kalbinin iki dünya arasinda bir esik oldugu söylenir. Bu esik kisitli madde dünyasi ile sonsuz manevi gerceklik arasinda bulunur. Kalp esiktir. Her zaman bu esikte bulunmamiz, bu iki dünya arasinda köprü kurmamiz gerekir. Bu gerceklikte yasar ve onun mevcudiyetinin farkinda olursak, hatirlayista oluruz. Bu her seyi degistirir. Sadece tecrübelerimizin icerigi olmadigimizi fark edebiliriz. Hayatimizin her evresi, eger arayis icerisindeysek bizi daha zengin bir manaya dogru tasir. O zaman dikenler icin bile sükür duyabiliriz cünkü onun Sevgiliden geldigini biliriz.
Kalbin tüm istegi dostlugu büyütmektir. Bu, sosyal bir tatmine dayanan ve hatta bagimliliga yol acan türden bir dostluk degildir. Bundan ziyade, hatirlayis, bütünlük ve rezonans halindeki diger bilincli kalplerin dostlugudur. Bizi yükselten ve iyilestiren sey budur.
Bu yüzden sufilerin dergahlari ve topluluklari vardir. Tasavvuf bireysel bir ögreti olarak düzenlenmemistir. Münzeviler icin bir yol degildir. Kisinin tek basinaliktan fayda sagladigi dönemler olabilir. Fakat dostlukta dönüsüm vardir. Dönüsüm, birbirini taniyarak ve her seyin bir amaci oldugu gercegini kabul ederek saglanir. Bir sufi dergahinin kapisindan kim girdiyse iceriye davetlidir o. Hepimiz Dostun dostlariyiz.
Dünya capinda meshur sufi üstatlarindan olan ve kirk yili askin süredir Hz. Mevlana yolunda hizmet veren Kabir Helminski, bu calismasinda insanoglunun unutmaya yüz tuttugu pek cok hakikati hafizalardan silinmemek üzere tekrar hatirlatiyor.
