Ulteriori informazioni
Gökyüzünden koparip almis, öylece sevmistin beni. Haliyle hürriyetime düskündüm seni tanimadan önce. Arada, tabiatim depresiyordu tabii ki. Ne zaman kacmaya kalksam kolayca yakalar, avuclarinla sikmadan kavrar; sevgiyle, sefkatle oksar ve ask masallarindan sarkilar mirildanarak kalmaya ikna ederdin.
Böylece aylar, hatta yillar gecti. Kafesimde kaldim uzun süre.
Bir of demedim. Bilakis Nerede olursam olayim nihayetinde yanindayim diye binlerce sükürler gönderdim o en yüceye.
Soranlara saadetimin büyüklügünü anlattim övünerek. Herkesin giptayla baktigi sonsuz bir ask insa ettim avuc kadar yerde.
Bir müddet sonra degismeye basladin. Teninden mahrum biraktin önce. Üzüldüm, cok üzüldüm ama, varsin olsun dedim sonra. Senden gelmisti ya, o da güzeldi. Hem nasilsa arada parmak uclarini öpmeme izin de veriyordun.
Sonra parmak uclarin da gitti. Sonra gülüsün, sesin, neyin varsa iste terk ettiler beni. Artik kafesime bile birkac günde bir ugramaya baslamistin. Kapi tikirtilari ve ayak seslerinden
geliyor galiba diyerek teselli buluyordum. Ne olursa olsun, arada seni görebiliyordum ya... O bile yetiyordu.
Ancak senin durmaya hic niyetin yoktu. Bir aksamüstü geldin son kez. Sarilacaksin zannettim, gözlerim parladi, sevinecek gibi oldum. Lakin heyhat, sen ellerini uzatip bir hamlede kanatlarimi kirdin. Kafesimin kapisini actin ve simdi git dedin.
