Ulteriori informazioni
Tanri sanki yazgimiz sadece bizim elimizden cikmis gibi sokagimizin yaslandigi cümlelere söyle bir bakmis, edeb olmadigina kanaat getirip okumadan kapativermisti Gecikmis Adalet kitabini üzerimize. Artik tek kelime düsmeyecek sanirken payimiza, sokak kendi kalemini demirden yontmus, son satiri yazsin diye, güvercin besleyen, mobileti ile kulak zarlarimizi bastan sona cizen Corumlu Ekremin ortanca oglunun eline vermisti. O da; bir aksamüstü, sirf güvercinler bahcesine pisliyor diye agzini acan Kemal amcaya söyle bir bakip, elindekini cevap niyetine indirivermisti tepesine.
Delinmis parmak uclarina bakiyor simdi. Kirilmis tirnaklarina. Küskün bir ifadeyle kivrilmis dudaklari. Eskiden dalaginin oldugu yeri yokluyor durmadan. Keske örtebilse icini yakan her seyi böyle bir sargi beziyle. Ama olmuyor. Elinden diline, dilinden yüzüne bulasip duran acisi, gözlerinde tünüyor simdi. Gecmis olsun, diyen kadinlara bakiyor yattigi yerden, gecip gidemiyor. Cikis yok. Bu odadan, bu acidan.
Hasibe Özdemir
