Ulteriori informazioni
Monoklun kirmizi serisinde Maurice Blanchot Kafka okurlari icin olaganüstü bir yapita imza atiyor ve Kafkayi hic görülmedik bir halde okurunun karsisina cikariyor.
Yazmak gececil seydir; kendini karanlik güclere birakmak demektir, asagidaki bölgelere inmek, kendini saf olmayan kucaklasmalara teslim etmektir. Bütün bu ifadeler Kafka icin dolaysiz bir hakikati barindirir. Karanlik büyülenmeyi, arzunun ic karartici pariltisini, her seyin radikal ölümle son buldugu geceleyin zincirlerinden bosanan seyin tutkusunu cagristirir. Peki, asaginin gücleriyle neyi anlar Kafka Bunu bilmiyoruz. Ama git gide, canli seylere susamis ve her türlü hakikati gücten düsürmeye muktedir olarak, sözcükleri ve hayaletimsi bir gercekligin yaklasmasiyla sözcüklerin kullanimini birbirine baglayacaktir. Iste bu yüzden son yil arkadaslarina yazmayi dahi neredeyse birakacak ve özellikle de kendinden söz etmeyecektir Dogru, hicbir sey yazmiyorum ama gizleyecek bir seyim oldugundan degil. Her seyden önce, bunu kendime son yillarda stratejik nedenlerle bir yasa belledigim icin, sözcüklerime de mektuplarima da güvenmiyorum; kalbimi pekala insanlarla paylasmayi istiyorum ama sözcüklerle oynayan ve onu dilleri sarkik, mektuplari okuyan hayaletlerle paylasmak istemiyorum. Dolayisiyla sonucun kesin bir sekilde su olmasi gerekirdi artik yazmamak. Oysa sonuc bambaskadir Benim icin yazmak en zorunlu ve en önemli seydir. Ve Kafka, bizlere bu zorunlulugun nedenlerini göstermekten, hatta onlari farkli mektuplarinda yinelemekten geri kalmadi eger yazmayacak olursa delirecekti. Yazmak deliliktir, onun deliligidir ama bu delilik onun aklidir...
Kendinden kacmayi isteyerek kendi saplantisina daha da batan kör uyanikligiyla edebiyat; eger varolus varolustan cikma olanaksizligiysa, varlik her zaman varliga geri itilen seyse, dipsiz derinlikte olan sey cokta dipteyse, hala ucurumun temeli olan ucurumsa, kendisine karsi carenin olmadigi careyse, varolus saplantisinin tek tercümesidir.
MAURICE BLANCHOT
