Ulteriori informazioni
Dzieje Bezpryma, najstarszego syna pierwszego polskiego krola Boleslawa Chrobrego, byly zaiste tajemnicze i to zarowno za zycia, jak i po smierci. Jego istnienia nie odnotowalo zadne ze sredniowiecznych polskich zrodel. Nic wiec dziwnego, ze az do schylku XVIII w. nie byl znany nauce polskiej, protestowano nawet ze istnial, kiedy w jednej z niemieckich kronik i jednym z niemieckich rocznikow wypatrzyli go obcy badacze. Kiedy w koncu pogodzono sie w Polsce z jego istnieniem, przez wiekszosc XIX w. identyfikowany byl z najmlodszym synem Boleslawa Chrobrego, Ottonem i wystepowal jako "Otton Bezprym". Historycznosc Bezprymowi przywrocil dopiero w 1876 r. Anatol Lewicki, badacz, spod ktorego piora wyszla w wielu miejscach aktualna do dzis biografia Mieszka II, trzeciego z synow Boleslawa Chrobrego. Kiedy juz pogodzono sie w nauce polskiej z istnieniem Bezpryma, w oparciu o enigmatyczna notke niemieckiego rocznika iz zginal jako ksiaze zasiadajacy na tronie polskim z powodu najstraszniejszej srogosci swego tyranstwa przypisywac mu zaczeto wszystko co tylko historyk mogl uznac za najgorsze, a co w istotny sposob przyczynilo sie do upadku krolestwa polskiego rychlo po smierci Boleslawa Chrobrego. Zadanie to ulatwione jest faktem, ze tak naprawde poza trzema informacjami zrodlowymi (ze sie urodzil, zostal wygnany z Polski, mimo to zasiadl na tronie i zaraz zginal) niczego pewnego wiecej o nim nie wiadomo. W prezentowanej monografii po raz pierwszy w jednym miejscu zebrano, omowiono i oceniono hipotezy pokolen badaczy dotyczace osoby Bezpryma. Autor, oddalajac jedne hipotezy, nie waha sie zaprezentowac i wlasnych, nowych. Stawia sobie jednak za cel nie tyle przekonanie Czytelnika do wlasnej wizji dziejow Bezpryma, co chec rozbudzenia dyskusji o tym niegdys calkowicie zapomnianym ksieciu polskim, a pozniej obarczanym wina za prawie wszystko zlo, ktore moglo sie zdarzyc w Polsce na przelomie lat dwudziestych/trzydziestych XI w.
