Ulteriori informazioni
Sposrod rozlicznych kryzysow dwa mialy, jak sie wydaje, najwieksze znaczenie dla rosnacej fali rozczarowania spolecznego do integrujacej sie Europy. Byl to kryzys w strefie euro (po 2010 roku) oraz migracyjny (po 2015). Celem mojej ksiazki jest analiza tych kryzysow, a zwlaszcza sposobu ich rozwiazywania przez elity europejskie, przede wszystkim niemieckie, ktorych wplyw na losy UE wzrasta. Stawiam teze, ze kryzysy byly pacyfikowane w sposob malo skuteczny, przy duzych kosztach spolecznych i politycznych dla europejskiej integracji. Problemem byla niekiedy nietrafna diagnoza przyczyn tych kryzysow, a takze niewlasciwie dobrane instrumenty antykryzysowe, ktore w niewielkim stopniu przyczynialy sie do usuwania dysfunkcji, natomiast mialy powazne skutki uboczne. Kiedy indziej diagnoza byla postawiona lepiej, ale zabraklo woli politycznej do wprowadzenia odwaznych reform. Niejednokrotnie do glosu dochodzily partykularne interesy narodowe, nie zas myslenie o odpowiedzialnosci za caly system, w tym za losy projektu europejskiego. Solidarnosc, czesto przywolywana w czasie kryzysow, byla raczej orezem w walce politycznej lub sposobem wymuszania odgornej polityki anizeli wartoscia praktykowana przez poszczegolne panstwa w trosce o dobro wspolne w UE. W 2018 roku kryzysy zostaly byc moze przygaszone, ale nie rozwiazane w sposob systemowy. Moga sie wiec odnowic w przyszlosci, a Unia zapewne nie bedzie w pelni gotowa, aby odpowiedziec na kolejne trudnosci.
