Ulteriori informazioni
Dorota Koczanowicz - kulturoznawczyni, doktor nauk o sztuce, pracuje w Instytucie Kulturoznawstwa UWr. Prowadzi tez zajecia na Uniwersytecie SWPS. Jest autorka ksiazki i artykulow dotyczacych zagadnien estetycznych, genderowych, sztuki wspolczesnej i kultury kulinarnej. Byla stypendystka John F. Kennedy Institute w Berlinie oraz The Wittgenstein Archiyes w Bergen. W 2014 roku otrzymala grant NCN-u na badanie relacji pomiedzy jedzeniem i estetyka. Opublikowala Doswiadczenie sztuki, sztuka zycia. Wymiary estetyki pragmatycznej (2008); wspolredagowala: Miedzy estetyzacja a emancypacja. Praktyki artystyczne w przestrzeni publicznej (2010), Between Literature and
Somaesthetics: On Richard Shusterman's Pragmatism (2012), a takze Discussing Modernity. A Dialogue with Martin Jay (2013). Publikuje m.in. w "Pracach Kulturoznawczych", "Kontekstach", "Performance Research" i "The Monist". Namietnie wyszukuje i kolekcjonuje doswiadczenia smakowe.
Ksiazka jest wysoce intertekstualna: absorbuje i transformuje (Julia Kristeva) teksty i obrazy z roznych epok i z roznych kultur. Interpretacja owych tekstow i obrazow - zawsze wlasna - wskazuje na niezwykla wiedze, orientacje intelektualna bieglosc autorki w wielu dziedzinach nauki. Rozwazania teoretyczne podporzadkowane sa pytaniu: czy jedzenie jest sztuka? Czytelnik dowie sie, jak na nie odpowiadali wybitni mysliciele i myslicielki, a zarazem pozna ich upodobania kulinarne. Co jadl Kant, co bylo daniem popisowym Hume'a i dlaczego Sartre stronil od skorupiakow, a Giard unikala gotowania? Dorota Koczanowicz tworzy swoista komparatystyke jedzenia; jesli mozna tak rzec: porownawcze sztuki kulinarne - przez pryzmat humanistyki. (...)
Szczegolna uwage poswieca ona praktykom artystycznym od F.T. Marinettiego, Abramoyic i Ulaya oraz Marthy Rosler do Julity Wojcik, Elzbiety Jablonskiej, Anny Krolikiewicz, Marije Vogelzang, a w szczegolnosci Daniela Spoerriego. Tworczosc tego ostatniego doczekala sie interpretacji autorki w pierwszoosobowej opowiesci. Z kolei rozwazania o sztuce RirkritaTirayaniji przenosza nas do kultury tajskiej, dzieki czemu ksiazka wzbogaca sie o perspektywe postkolonialna. Spotkanie i - dodalbym - goscinnosc wobec Obcego to doswiadczenie mocno obecne we wspolczesnej sztuce jedzenia.
Z recenzji Tomasza Kitlinskiego
