Ulteriori informazioni
Henry, Yasam ve Felsefe Söylesilerde kendi kendini duyan ve kendi kendini etkileyen yasamin sonsuz ve essiz gücü üzerine harika bir diyaloga girisiyor. Her zaman kendine yeten ve fazlasini üreten essiz ve olumlu bir yasam anlayisini sunuyor. Bir Ten Arkeolojisi olarak anlattigi felsefesinin güzergahini cizerken, Bati Felsefesinde esine hic rastlanmayan türden, bilgiyle aciklanamayacak bir yasam duygusunun izini sürüyor ve felsefesini bu öz-duygu üzerine nasil insa ettigini acikliyor.
Yasam neden kutsaldir Cünkü yasam bilgisi, bir ayrima dayanan özne-nesne bilgisinden tamamiyla farkli, mutlak bir bilgi degildir yalnizca, ayni zamanda hicbir tahakküm icermeyen bir bilgidir. Yasam kendisine karsi edilgenligiyle karakterize edilir. Dogdum, kendimi yaratmadim, kesinlikle sorumlusu olmadigim bir olaya bagli olarak yasamdayim. Bu durum yasamin özünü karakterize eder ve nitekim yasamin her aninda yeniden meydana getirilir. Yasamim kendine göre hepten edilgendir. Kendiyle iliskisinde yasam kendini deneyimler. Kendi kendini tecrübe etmek kendi karsisinda hepten edilgen olmak demektir; hicbir sahsi tesebbüse, hicbir özgürlüge sahip olmamaktir. Iste bu yüzden kimsenin, yasaminayasama dokunmaya hakki yoktur. Yasami kendi kendimize vermedik. Bu durumdan cikmaya hakkimiz ve gücümüz olabilir mi Yasamin bizatihi özü, cözülemez bir bagdir. Dolayisiyla bütün güclerimizi mesgul eden ve bizi görmeye, yürümeye vs. kabiliyetli kilan devamli bir kendilik deneyimi söz konusudur. Ancak bu radikal güc karsinda gücsüz kaliriz. ... Hayattayim ifadesi yasamin beni katettigi anlamina gelir ve asil gizem budur.
Tipki mistik Meister Eckhartin dedigi gibi yasam o kadar güzeldir ki nicin yasadigimizi bilmesek de yasamak isteriz. Elbette nihayetinde tüm insan davranislarini temellendiren sey yasam sevincidir. Kendinde en büyük gücü, mesela sevginin gücünü tasidigi icin yasamin, bizzat kendisinin ürettigi ekonomi, politika gibi kendisini ezip gecmek isteyen güclere karsi, her zaman galip gelecegine inaniyorum. Bugün her yerde tehdit arz eden esas tehlike, tek tehlike ise yasamin kendine güvenini kaybetmesidir; kültürün ve ruhsalligin ortadan kaybolmasidir; bireyin umutsuzluga teslim olmasi ve nihayetinde kendine karsi dönmesidir...
