Ulteriori informazioni
Rozprawa Andrzeja Karcza poswiecona jest zjawisku wartemu refleksji, ktore nie znajdowalo dotad nalezytego uznania. Badacze zajmujacy sie pismiennictwem pozakrajowym po 1939 roku kierowali uwage przede wszystkim ku tworczosci literackiej czy poetyckiej, pomijajac niewatpliwa zasluge krytyki emigracyjnej w analizie tworczosci pisarzy polskich i obcych. Autor stawia czolo temu zaniechaniu, dokonujac analizy tworczosci krytycznej osob o roznych rodowodach intelektualnych i zainteresowaniach pisarskich, ktorych kompetencje i dokonania nie budza watpliwosci co do trafnosci dokonanego wyboru.
[...] Autor daje dowod umiejetnosci analizy tworczosci literaturoznawczej Terleckiego, Milosza i Herlinga-Grudzinskiego oraz znajomosci ich postaw wobec literatury. [...] Rzecz jest dobrze napisana i tak tez sie czyta.
Z recenzji prof. dr. hab. Rafala Habielskiego
