Ulteriori informazioni
Agata Skorzynska (1977) - kulturoznawczyni, prowadzi badania w perspektywie kulturowych studiow miejskich, studiow performatywnych i kulturoznawstwa krytycznego. Interesuje sie takze metodologia aktywistycznych badan miejskich. Zajmuje sie problematyka dzialania, sprawczosci i praktyk kulturowych w przestrzeni miejskiej, a takze animacji i edukacji kulturowej. Opublikowala ksiazke Teatr jako zrodlo ponowo czesnych spektakli spolecznych (2007), jest tez wspolautorka pracy zbiorowej Kulturowe studia miejskie. Wprowadzenie pod redakcja Ewy Rewers (2014). Wspolredagowala kilka tomow zbiorowych, m. in. Edukacja kulturalna jako projekt publiczny (z Marta Kosinska i Karolina Sikorska), Sztuka wspolpracy (numer tematyczny "Kultury Wspolczesnej", z Piotrem Juskowiakiem) czy Diagnoza w kulturze (z Markiem Krajewskim). Publikowala na lamach "Kultury Wspolczesnej", Przegladu Kulturoznawczego", "Prac Kulturoznawczych", "Czlowieka i Spoleczenstwa" czy "Sensus Historiae". Angazuje sie takze w dzialalnosc spoleczna jako animatorka i edukatorka.
Od dawna nie byla moim udzialem lektura tak bogata w implikacje dla myslenia kulturoznawcy jak ksiazka Agaty Skorzynskiej. Spory o tozsamosc dyscypliny, o relacje zawiazywane miedzy teoretycznym wymiarem nauk o kulturze a animacja kulturowa oraz projektowym charakterem badania kultury od dwoch dekad nie ustaja. Dlaczego zatem uwazam, ze Praxis i miasto wnosi tutaj swieze spojrzenie? Po pierwsze dlatego, ze przeczesujac wspolczesna i klasyczna mysl z zakresu humanistyki oraz nauk spolecznych autorka odnajduje niemal zawsze te "sploty" praktyk, wlasciwej im otwartosci oraz heterogenicznosci, ktore przekonuja czytelnika, ze poznanie ucielesnione i usytuowane nie tylko jest mozliwe, ale i efektywniejsze poznawczo od tekstocentrycznego "poznania abstrahujacego". Po drugie dlatego, ze analiza klasykow mysli spolecznej dokonywana przez Skorzynska odslania, ile w pojeciach utartych, takich jak "habitus", kryje sie nadal niewyzyskanych innowacji semantycznych projektujacych dla nas jako badaczy kultury cele dzialan i inwestujacych w nasza sprawczosc.
Fragment recenzji dra hab. Tomasza Majewskiego
