Ulteriori informazioni
"New Literary History" nie stalo sie nigdy organem programowym zadnej doktryny badawczej (...)" a swa specyfike oparlo raczej na formule swobodnej konwersacji miedzy przedstawicielami roznych tradycji, szkol czy kierunkow (publikowano tu teksty tak odmiennych autorow, jak chocby Jurgen Habermas i Stanley Fish, Hélene Cixous i Terry Eagleton, Claude Lévi-Strauss i Harold Bloom).
Zasada roznicowania perspektyw i stanowisk jest utrzymana - z zachowaniem wszelkich proporcji - takze w przedstawianym wyborze (choc przewazaja w nim prace autorow nieco mniej znanych, wydobyte spoza podstawowej listy lektur dzisiejszego humanisty). Wywody inspirowane radykalna krytyka spoleczna sasiaduja tu z emfatycznym wyznaniem milosci do ksiazek, spekulatywne roztrzasania pojawiaja sie obok historycznych rekonstrukcji, poststrukturalistyczne swawole kontrapunktuja poczciwa moralistyke, a szczegolowe glosy filologiczne przeplataja sie z globalnymi diagnozami stanu dzisiejszej kultury. Zywie jednak nadzieje, ze wieloglosowosc tomu nie oznacza calkowitej kakofonii, a jego zawartosc nie tworzy chaotycznego skladowiska przypadkowych komentarzy. Zgromadzone artykuly (poza doslownie paroma wyjatkami) pochodza z ostatnich lat, byly dobierane z mysla o tym, by umozliwic wielostronny oglad stylow badawczych funkcjonujacych we wspolczesnej humanistyce, ale zarazem, by mogly ze soba korespondowac, sytuowac sie wobec wspolnych punktow odniesienia i uwydatniac pewne szersze tendencje.
