Ulteriori informazioni
Zagadnienia, o ktorych mowa w ksiazce, sa wazne nie tylko w perspektywie badan stricte historycznych, dotyczacych historii literatury czy historii kultury, ale i w perspektywie dlugiego trwania zjawisk w kulturach srodkowej Europy. Chodzi o formuly tozsamosci wypracowane w romantyzmie (problematyka ta powraca wspolczesnie ze szczegolna moca w teatrze, w inscenizacjach dramatow romantycznych, powraca wszakze rowniez w sporach swiatopogladowych i praktykach spolecznych), formuly, ktorych istotnym aspektem jest kwestia ocalenia, przetrwania pamieci o ucisku i jego ofiarach, szczegolnej lojalnosci wobec tego, co "wlasne", oraz zwiazany z tymi zagadnieniami cenzuralny rygor dyskursu. Tym, co laczy poszczegolne narody srodkowoeuropejskie (oprocz wskazywanych przez badaczy wspolnych doswiadczen kulturowych), zdaje sie plynnosc granic, cien obcych wladz kolonialnych, niejasnosc tozsamosci, zapoznienia modernizacyjne, fragmentaryzm dyskursow oraz niezakonczenie walki o uznanie. Peter Sloterdijk powiada: "ludzie z Europy Srodkowej to kontenery dawnych traumatyzmow, a ich pamiec jest oddalona o lata swietlne od pamieci pozostalych Europejczykow, ktorzy zatracili zywa wiedze o cierpieniu". Tym, co laczy owe narody, sa takze mitologie, jak pisze Milosz, wyrastajace na glebie upokorzen narodowych, majace wymiar kompensacyjny (Powrot do Krakowa w roku 1880), a takze sklonnosc do myslenia utopijnego.
