Ulteriori informazioni
Ksiazka ma definicyjnie trafny tytul. I nie dlatego, ze jest przedstawieniem dwoch polsko-niemieckich debat: "Narracje postkatastroficzne w literaturze polskiej" (Hamburg 2015) oraz "Muzea, pomniki, miejsca pamieci" (Warszawa 2016), a z nich jedna byla o pomnikach, a druga o zapominaniu. Raczej dlatego, ze ten tytul opowiada o rezultacie spotkan badaczy z uniwersytetow w Hamburgu, Warszawie, Poznaniu i z PAN, podczas ktorych uformowala sie w dyskusji wazna i trudna materia, dotykajaca "historyzacji" tego, co pamietane. A scislej pamietania Zaglady w dwoch, mocno splecionych rodzajach przedstawien. To znaczy w organizowanych wokol dyskursu postkatastroficznego realizacjach memorialnych; w pomnikach, muzeach, osobach-swiadkach (ich "pomnikowa" rola), rowniez w literaturze, w plastyce, w filmie - takze w swoistych derealizacjach pamieci, tzn. w memorialnych przedstawieniach, ktore cos ukazujac, cos innego (albo to samo) zacieraja, wypieraja, redefiniuja, reorganizuja i - w istocie - dokonuja zabiegu anestezji/amnezji. Uspienia prymarnej pamieci, jej u-nieistotnienia. A definicyjnie trafny tytul, wiazacy miejsca pamieci i niepamieci (to cos innego, niz nie-miejsca Marca Augé), wskazuje na rozmaite praktyki historyczne tego pamietania/uniepamietniania i na cala sfere osnuwanych wokol zaburzania pamieci takich praktyk-obrzadkow, motywowanych roznie, psychospolecznie (wyparcie, poczucie winy) i historycznie (tzw. konkurencja pamieci), i religijnie ("rywalizacja" martyrologii), ale zawsze waznych i zawsze tez dalekich od politycznej niewinnosci. (z recenzji Andrzeja Zieniewicza)
