Ulteriori informazioni
Proponowane w tytule reinterpretacje kontekstow wychowania dotycza dwoch zasadniczych obszarow wyznaczajacych podstawowe sposoby myslenia o tym procesie. Jednym z nich jest kontekst kulturowy, ktory sytuuje wychowanie w perspektywie oddzialywan zmierzajacych do pelnego uczestnictwa jednostki w kulturze. Jednakze optymalne wzorce wrastania w kulture i adekwatna do wymogow spolecznych partycypacja w zyciu spolecznym wiaza sie nieuchronnie z czynnikami zaklocajacymi te procesy zarowno w perspektywie indywidualnej (jednostkowej), jak i ogolnospolecznej. Diagnozowana wspolczesnie, postepujaca i wielowatkowa dyferencjacja kultur(y) i jej (ich) struktur wraz z zanikiem jednoznacznych kryteriow waloryzacji
wzorow zycia spolecznego zasadniczo wzmacnia tendencje do marginalizacji, wykluczania, dezadaptacji i dysfunkcji w szeroko rozumianym procesie wlaczania jednostki w praktyki spoleczno-kulturowe.
A zatem wrastanie w kulture stymulowane intencjonalnymi oddzialywaniami w ramach poszczegolnych dziedzin wychowania musi uwzgledniac takze drugi obszar refleksji ukierunkowujacy myslenie o wychowaniu, obejmujacy oddzialywania pomocowe, takie jak interwencja czy poradnictwo, osadzone w kontekscie psychospolecznym.
Fragment wstepu
