Ulteriori informazioni
Kolejny juz tom pokonferencyjny, ktory ukazal sie w 2016 roku, gromadzi pod wspolnym tytulem Swiat (w) polskiej dramaturgii najnowszej. W lekturze i na scenie / w radiu referaty uczestnikow dwoch sympozjow: Na glos, ze sluchu, w wyobrazni. Dramaturgia radiowa Zbigniewa Herberta, jego rowiesnikow i nastepcow (Warszawa, 8 grudnia 2014) oraz Rozpoznane. Przedstawione. Nazwane. Swiat (w) polskiej dramaturgii najnowszej (Warszawa, 27-28 maja 2015).
Dramat wspolczesny, po latach spychania go do naroznika teatralnej publicystyki, na powrot zaczyna byc traktowany jako wyrafinowane narzedzie poznania rzeczywistosci w jej wielu roznych wymiarach. Coraz wyrazniej dostrzegamy, ze swiat uchwycony przez wspolczesnych dramatopisarzy w formie zdialogizowanego "tu i teraz" dzialajacych postaci to dynamiczna rzeczywistosc ludzkiego zycia rozumianego szeroko - jako doswiadczenie wlasnego bytu, obecnosci i swiadomosci innych ludzi, zwiazkow rodzinnych i miedzyludzkich, systemow wartosci, mechanizmow spolecznych, miejsca i czasu, historii i pamieci, wiary, marzenia i wyobrazni, Boga i nicosci, sensu i absurdu ludzkiego istnienia. Pytanie o swiat i mozliwosci jego poznania implikuje problem jezyka i podmiotu, ktory w najnowszej dramaturgii usytuowany jest czesto ponad glowami bohaterow, pozostajac w skomplikowanej relacji z odbiorca dziela. Aby rozpoznac roznorodne cechy wizerunku rzeczywistosci zapisanego w nowym dramacie, trzeba te relacje uchwycic i opisac, do czego swietnie nadaja sie kategorie stworzone nie tylko przez nowoczesna (i ponowoczesna) teatrologie, ale takze przez poetyke w jej roznych odmianach. W dramatach wciaz mamy przeciez do czynienia z dzielem tekstowym: z wpisana wen wizja swiata, z jezykowym wyrazem mysli - oryginalnie zestrojonym z konwencjami realizacyjnymi i mozliwosciami mediow, w ktorych uruchamiany jest tekst. Diagnozie tej sluza literackie i artystyczne konteksty, a wspomagaja ja idee wspolczesnych filozofow, antropologow i socjologow kultury. [...]
Roznorodnosc tematyki poruszonej przez autorow artykulow zamieszczonych w tomie, a takze wielosc uruchomionych przez nich kontekstow interpretacyjnych przywracaja prestiz tej nieco zaniedbanej przez wspolczesna humanistyke formie literackiej, jaka jest dramat, a tworcom tekstow dramatycznych - pisarski autorytet.
Jacek Kopcinski, fragment wstepu
