Ulteriori informazioni
Jest rzecza niejako naturalna, zwykla koleja losu, ze weterani wzbudzaja szersze zainteresowanie w okresie trwania konfliktu i krotko po jego zakonczeniu. Wowczas ich rany i obrazenia postrzegane sa jako naoczny dowod odwagi oraz poswiecenia, zas obraz poszkodowanych zolnierzy skutecznie oddzialuje na swiadomosc spoleczna i, odpowiednio wykorzystany, moze byc efektywnym narzedziem budowania poparcia dla wysilku wojennego. Jak trafnie stwierdzil Stephen Leacock, kanadyjski pisarz i humorysta, uwazny obserwator i komentator otaczajacej go rzeczywistosci, "(...) kiedy wojna sie konczy, sa witani bramami z kwiatow, zas wszystkie dziewczeta rzucaja sie im na szyje - jednakze juz po szesciu miesiacach oczekuje sie, ze rozplyna sie w powietrzu, usuna z publicznego widoku i przestana sprawiac klopoty". Kiedy wspomnienia wojenne blakna i zostaja zastapione przemoznym pragnieniem powrotu do normalnosci, wizerunek weterana-bohatera przestaje byc atrakcyjny. (...) Niniejsza monografia jest proba przedstawienia analizy ewolucji systemu opieki nad weteranami, jaka dokonala sie w Kanadzie na przestrzeni ostatnich 100 lat.
ze Wstepu
