Ulteriori informazioni
Diagoras z Melos byl drugorzednym poeta lirycznym, na ktorego zapewne nikt nie zwrocilby uwagi ani w starozytnosci, ani w czasach nowozytnych, gdyby nie stal sie znany w Atenach z innego powodu. Krytykowal on mianowicie misteria eleuzynskie i zniechecal ludzi do wtajemniczania sie w nie. Dlatego juz w latach dwudziestych V w. przed Chr. zaczal uchodzic za czlowieka bezboznego. Pozniejsza tradycja antyczna uznala go za typowego ateiste i autora ateistycznej ksiazki. Diagoras pojawia sie czesto w katalogach ateistow, a biografowie hellenistyczni przypisali mu rozne anegdoty, ktore mialy ilustrowac jego bezbozne poglady. Ta opinia sprawila, ze poeta z Melos interesuja sie nie tylko historycy literatury, ale takze historycy religii i filozofii, ktorzy staraja sie odpowiedziec na pytanie, czy byl on rzeczywiscie pierwszym radykalnym ateista, ktory calkowicie odrzucal istnienie bogow. Postaci tej poswiecono w ciagu kilku ostatnich wiekow stosunkowo duzo artykulow i ksiazek roznej wartosci. Przedmiotem sporu jest prawie wszystko, poczynajac od datowania i proby rekonstrukcji zycia az po tworczosc i poglady. Dyskutowano, czy Diagoras byl tylko poeta lirycznym, czy takze filozofem gloszacym poglady ateistyczne. Doszlo nawet do tego, ze niektorzy badacze zaczeli nieslusznie twierdzic, ze bylo dwu Diagorasow - pobozny poeta i filozof ateista.
