Ulteriori informazioni
Ksiazka poswiecona jest grotesce w polskiej prozie powojennej oraz implikowanym przez te poetyke modelom podmiotowosci. Stanowi ona historycznoliteracka synteze groteskowej prozy lat 1945-1968; omawia proces przemian poetyki groteski oraz najwazniejsze tendencje w jej ramach. Po drugie, jest analiza roznorodnych groteskowych strategii autonomizacji podmiotu, przeprowadzona na podstawie szczegolowych interpretacji prozy pieciu autorow (Mrozka, Kolakowskiego, Pankowskiego, Kusniewicza i Truchanowskiego) w oparciu o narzedzia antropologii literatury. Kontekstem rozwazan nad groteskowymi formami podmiotowosci sa tu wspolczesne antropologiczne i filozoficzne ujecia tego zagadnienia (m.in. tak zwany "kryzys podmiotu", zjawisko nowozytnego "zapomnienia o ciele" i nastepujaca w XX wieku "rekorporalizacja" podmiotu oraz modernistyczne zwatpienie w racjonalnosc). Zakres odpowiedzi na pytanie o status podmiotu - udzielanych przy uzyciu groteski - rozciaga sie od mitoburczego witalizmu Mariana Pankowskiego, przez ironiczny estetyzm Andrzeja Kusniewicza, mitologizujacy eskapizm Kazimierza Truchanowskiego, po krytyczny metaracjonalizm Slawomira Mrozka i Leszka Kolakowskiego.
