Ulteriori informazioni
mrao Dzan Ada to jedna z pierwszych powiesci, jakie powstaly w jezyku urdu. Opublikowane w roku 1899 dzielo, od dziesiecioleci niezmiennie pozostaje dla odbiorcow literatury urdu jednym z najbardziej popularnych i cenionych klasykow. Powiesc opowiada dzieje zycia pewnej kurtyzany (t?awa'if) z polnocnoindyjskiego miasta Lakhnau i utrzymana jest w konwencji autobiografii. Krytycy literatury zgodnie uwazaja ja za jedyna dziewietnastowieczna powiesc urdu, ktora posiada niepodwazalne walory literackie. Ale Umrao Dzan Ada to nie tylko utwor literacki - to takze gleboko realistyczny i jednoczesnie niezwykle barwny opis stylu zycia dziewietnastowiecznej lakhnauskiej elity indo-muzulmanskiej. Tekst moze wiec byc postrzegany i wykorzystywany jako prymarne zrodlo w badaniach nad zlozona i wysoce specyficzna tradycja kulturowa, jaka wytworzyla sie w srodowisku indo-muzulmanskich kurtyzan i przekazywana byla z pokolenia na pokolenie. Powiesc wywierala tez i wciaz wywiera ogromny wplyw na masowa wyobraznie. Niejednokrotnie stanowila podstawe adaptacji filmowych i literackich. Tytulowa bohaterka powiesci, tawaif Umrao, funkcjonuje jako ikona kulturowa rozpoznawana powszechnie wsrod mieszkancow subkontynentu indyjskiego.
