Ulteriori informazioni
rzekonanie o istotowym pokrewienstwie bycia i Niczego w glownej mierze wydaje sie decydowac o specyfice filozofii Martina Heideggera. Zrozumienie ich zwiazku jest kluczowe dla wlasciwego ujecia charakteru Heideggerowskiego bycia. Znaczenie pojecia Niczego (Nichts) w miare rozwoju mysli filozofa ze Schwarzwaldu stawalo sie coraz bardziej widoczne. Po Zwrocie (Kehre) wyrasta ono na jedno z centralnych ogniw, wokol ktorych skupia sie namysl Heideggera.
Rownoczesnie zadne inne pojecie z Heideggerowskiego slownika nie wzbudzilo takiej konsternacji i licznych dezinterpretacji. Wizja zlaczenia bycia i "nicosci" nie wydawala sie zrozumiala. Zastanawiano sie, jak mozna je ze soba wiazac, skoro "nic" jest zaprzeczeniem bycia, jego brakiem. Nic i bycie sa przeciez ulokowane na przeciwleglych biegunach ontologicznych. Chec ich uzgodnienia musi niesc karkolomne skutki. Takich tez doszukiwano sie u Heideggera.
Przyczyna tych nieporozumien bylo potraktowanie Heideggerowskiego Nic jako pierwiastka destrukcyjnego. Wedlug autora Przyczynkow do filozofii to twierdzenie dalo impuls do mylnych odczytan jego koncepcji . Wbrew intencjom Heideggera byciu przypisano mroczne i zlowrogie wlasciwosci. Mialo to tym samym niezwykle znaczace konsekwencje dla ogolnego wizerunku jego filozofii: zostala skojarzona z pesymizmem, jej wymowa wedlug komentatorow byla "przygnebiajaca" .
W mojej pracy postaram sie zdjac to odium ciazace na dziele Heideggera. Pokaze, ze jego pojecie Niczego nie odnosi sie do niszczycielskiej sily, ktora mialaby cechowac bycie, ale zwiazane jest z ukazaniem odmiennosci bycia i bytu. Sprobuje tym samym przedstawic, w jaki sposob Heideggerowskie Nic wychodzi poza prosta opozycje negacji i afirmacji, jak tez wyjasnic, dlaczego filozof uznal je za najwlasciwsze okreslenie bycia.
Ze Wstepu
