Read more
Lew Szestow (wlasc. Lew Isaakowicz Szwarcman), "urodzil sie w 1866 roku. W mlodosci [...] pasjonowal sie zagadnieniami spolecznymi, marksizmem i nadziejami rewolucyjnymi. Jednak pod koniec XIX wieku, [...] w duzej mierze pod wplywem filozofii Kanta, a pozniej zagadnien religijnych, odszedl od marksizmu w kierunku filozofii religii, stajac sie jedna z wybitnych postaci - rozwijajacego sie do rewolucji pazdziernikowej, a nastepnie kontynuowanego przede wszystkim na emigracji - tak zwanego Srebrnego Wieku w kulturze rosyjskiej. W roku 1919 Szestow opuscil Rosje Radziecka i osiedlil sie w Paryzu, gdzie pisal i wykladal az do smierci w 1938 roku".
Dobro w nauczaniu hr. Tolstoja i F. Nietzschego. Filozofia i kaznodziejstwo "nalezy do najwczesniejszego okresu tworczosci Lwa Szestowa. Jest on o tyle specyficzny, ze dominuja w nim zainteresowania literackie, [...] z pogranicza literatury i filozofii, ze swymi bohaterami i ilustracjami swych pogladow czynil Szestow Szekspira, Tolstoja, Nietzschego oraz ich dziela, choc zarazem odwolywal sie do nich w zwiazku z rozwazaniami spraw typowo filozoficznych i religijnych [...]".
ze Wstepu Janusza Dobieszewskiego
