Read more
W nominowanym tomie Warunki oswietlenia. Elegie Hocquard kontynuuje najlepsze
doswiadczenia francuskiej awangardy - wyroslej na dwoch wiekach republikanizmu
i mieszczanstwa, zapowiadanej dokonaniami Rimbauda, Baudelaire'a, Mallarmégo i Apollinaire'a - ktora uwolnila wiersz od rygorow formy i obowiazkow referencyjnosci.
Autor podejmuje szczegolna gre z gleboko zakorzenionym w liryce gatunkiem elegii, tworzac 21 cykli po 5 wierszy kazdy, przy czym, jak sam wyjasnia, odczytywana przez niego "Elegia nie polega na wypowiadaniu slow lamentu Polega na powtarzaniu slow jezyka Ona sama jest powtorzeniem Caly jezyk jest elegia". Zgodnie z naczelna idea "eksperymentatorow" poetyckie slowo nie odsyla tu do przedmiotu, ale do innego slowa, a ich nieoczekiwane
zderzenie ma wybic czytelnika z przyzwyczajen estetycznych, ontologicznych i etycznych, poszerzajac w efekcie zakres jego wolnosci. W koncowych wersach ksiazki czytamy: "Mowiac lub piszac lub czytajac lub tlumaczac poszukuje sie wyjscia Wyjscia przed siebie Pisanie jest takim wyjsciem".
