Read more
Veertien dagen later deden Kimberly en ik onze eerste communie. Samen met ons waren er nog vier andere kinderen die beloofden dat hun zieltje voor eeuwig aan God zou toebehoren. Ik droeg een witte jurk met rode bolletjes en mijn haar was lang en gekruld. Ik vond mezelf het mooist. De andere meisjes - Kimberly inbegrepen - droegen kleren van jute. Dat was toen volop in de mode. Ik vond het maar niks. Alsof ze een aardappelzak droegen. Mijn jurk was veruit het duurst en ik zag hoe de mensen mij bekeken met ogen van hoe-kunnen-ze-zo'n-dure-jurk-betalen? Ik was toen heel trots op mijn mama. Zij gaf me veel meer dan andere moeders hun kinderen gaven.Armoede zit in Vlaanderen vaak verborgen achter anonieme gevels. Toch is het een harde realiteit voor een op de tien gezinnen.
Ik ben iemand/niemand vertelt het unieke verhaal van Emilie en haar gezin. Zij slaagt erin om alles, van bij haar geboorte tot vandaag, 31 jaar later, neer te laten schrijven in een roman over haar leven. Een leven in een generatie van armoede in onze welvaartsmaatschappij.
In het nawoord wordt de inhoud in een breder kader geplaatst, want het boek staat model voor het leven van vele andere mensen die generatie-arm zijn.
Voor meer informatie, bezoek zeker de website
