Read more
Bu kitap, üzerine titreyecek kimsesi olmayan, hayata cok erken adim atmak zorunda birakilan yetim cocuklarin hikayesi. Antranik Dzarugyanin ilk kez 1955te Beyrutta Ermenice olarak yayimlanan ve tüm zamanlarin en cok okunan Ermenice kitaplarindan biri olan Cocuklugu Olmayan Adamlari, Birinci Dünya Savasi sirasinda Felaketin kucagina itilen, acligin ve mahrumiyetin gölgesinde cocukluklarini ve hatta insanliga olan inancini yitiren Ermeni yetimlere odaklaniyor. 1915in ölümcül rüzgarlariyla Halepe savrulan Dzarugyan, oradaki bir yetimhanede heba olmus cocuklugunu kimi zaman tebessüm ettiren, kimi zaman ise yürek burkan olaylar esliginde, büyük bir canlilikla anlatiyor. Boyundan büyük isler yapan ve hayattan en büyük payi kapmaya calisan yetimler, yoksunlugu ve kimsesizligi iliklerine kadar hissediyorlar; ancak bu durum onlarin kendi eglencelerini yaratmalarina ve kurallarini kendileri koyduklari bir dünyada yasamalarina asla mani olmuyor. Yasanan trajedinin büyüklügüne ragmen hayati ucundan kösesinden yakalama ugrasi, bu dünyanin carklarinin bir sekilde dönmesini sagliyor. Yitirilmis masumiyetinin pesine düsen Dzarugyan, bir daha gelmeyecek cocukluguna sesleniyor ve gözünü karartarak onu kendinden calanlardan hesap soruyor.
