Read more
Er bestaat niet zoiets als een eenvoudig gevoel, maar dit boek komt gevaarlijk dicht in de buurt om ze allemaal te benoemen.
Woede die niet schreeuwt, maar stil blijft hangen. Verdriet dat niet loslaat, zelfs niet als de wereld doorgaat. Zachtheid die aanvoelt als zwakte op een plek waar alleen hardheid wordt beloond. Liefde die geneest en breekt in ייn adem.
Het is het verhaal van te veel met je meedragen - ingeslikte woorden, begraven wonden, herinneringen die om middernacht worden herhaald - en je afvragen of je de enige bent die zich zo voelt. Spoiler: dat ben je niet.
Door middel van rauwe reflecties en onwankelbare eerlijkheid geeft dit boek je geen antwoorden of stapsgewijze regels. In plaats daarvan biedt het je een metgezel voor de chaos van het mens-zijn. Het zal je bijstaan in je tegenstrijdigheden, je eraan herinneren dat je niet alleen bent in je woede of tederheid, en je laten zien dat je gevoelens geen gebreken zijn - ze zijn het bewijs dat je leeft.
Want het enige dat beter is dan je minder te verbergen, is beseffen dat je je helemaal niet hoefde te verbergen.
