Read more
Ksi¿¿ka ta analizuje konkretny przypadek Chile w okresie dyktatury Augusto Pinocheta (1973-1990) oraz jego zwi¿zek ze sztuk¿ jako kanäem ekspresji i protestu. Sztuka pe¿ni funkcj¿ komunikacyjn¿ i stanowi pomost mi¿dzy ciemi¿¿cami a ciemi¿¿onymi. Daje ona osobom dotkni¿tym konfliktami spo¿eczno-politycznymi mo¿liwo¿¿ wyräenia swojego sprzeciwu wobec rz¿dz¿cych. Arty¿ci omówieni w niniejszej pracy, od peryferii po ¿wiat globalny, prze¿ywaj¿ podobne do¿wiadczenia poprzez pami¿¿, przesz¿o¿¿, histori¿ i kwestie spo¿eczne; käda sytuacja ma podobne warunki i skutki, niezale¿nie od po¿o¿enia geograficznego. G¿ówne konflikty na ¿wiecie, takie jak II wojna ¿wiatowa, nazizm, diaspory holokaustu, ludobójstwo w Rwandzie, autokracja w Chinach i partyzanci w Kolumbii, by¿y ¿wiadkami podobnych narusze¿ praw cz¿owieka, w których zaangäowana by¿a polityka. Arty¿ci szukali sposobów, aby wyrazi¿ swój sprzeciw wobec represji, wysy¿aj¿c przes¿ania krytyczne i aktywistyczne. Dyktatura Pinocheta wyprodukowäa podobn¿ sztuk¿ i artystów, którzy konfrontowali si¿ z aspektami pami¿ci i to¿samo¿ci zaginionych osób i jest to kwestia, która nadal jest rozwijana w Chile, poniewä naruszenia praw cz¿owieka miäy miejsce zaledwie 42 lata temu.
About the author
María Verónica San Martín Riutort, 1981, é uma artista chilena que explora as relações entre direitos humanos e gravura. O seu trabalho foi exibido em todo o mundo e faz parte das coleções da Biblioteca do Congresso, da Biblioteca Pública de Nova Iorque, das Universidades de Stanford, Yale e Harvard, do Museu da Memória e dos Direitos Humanos, entre outros.
