Read more
Insanlar, insanlar dedi kadin Cogaldikca yalnizlasiyorlar ve büyüdükce kücülüyorlar. Diger insanlarin neler yasadigini bilmem mümkün degil. Fakat ben de etrafim kalabaliklastikca yalnizliga sikica büründügümü fark ettim. Baska agizlardan cikan sözler bir zaman sonra gürültü oldular bana. Yanlarinda otururken ruhumu alip sakli ormanlarimda geziniyordum. Bazen bir ceylan cikiyordu önüme bazen de beyaz dantelli bir kiz cocugu kosuyordu annesinin arkasindan. O gün sansli günümse Tanri bekliyor oluyordu beni.
Ben soruyordum O gösteriyordu. Ben feryat ederek düsüslerimi anlatiyordum, O ona has bilgeligiyle sebeplerini söylüyordu. Büyük bir yakinlik vardi aramizda. En bakir gözyaslarimi yalnizca ona döküyordum.
Bir zaman oldu doldu yüregim, hasta yattim günlerce. Rüyalar kabuslar kol kola girip uykularimi zehir ettiler. O
gün karar verdim ve iste o gün teslim ettim kendimi kelimelere. Izin verdim ruhuma, onu azat ettim sürüldügü
cöllerden. Düstüm Yok Oldum ile ruhumun özgürlük yolculuguna sizleri de davet etmek istedim. Izin verin lütfen,
kelimeler sizi alsin götürsün.
