Read more
Sag yanda akarsuya yataklik eden, cogu kez tastigi zamanlarda ona destek veren kiyiya vuran dalgalan dur diyebilecek bir güc vardi. Bu güc kocaman bir ak cakmak tasi öyle kolayca süpürülüp götürülebilecek cinsten degildi. Debisi az olan sulari kendi bünyesinde barindirarak, yüksek agirlikta akip giden akintiyi durduracak, tonaji yüksek ak cakmak bütünüyle olunca akintiyi durduracak tas kütlesi, büyük yaralar atlatabilecek güclere gögüs veren büyük bir tasti bu. Suyun hizini her zaman o tas rahatlikla keserdi...Caglara Alo, deyisi bile özeldi. Seslenenin cirlak ve tutarsiz degildi bu sesi... Yani daha önce duydugu seslerden degildi. Karsilastigi seslere benzemiyordu bu ses. Ne olursa olsun Caglari taniyan, onu ana dili gibi cözmüs, istedigi yere göre yönlendirebilecek baska dillerden kopmus bir sesti. Öyle bir duruma gelmisti ki, Caglarin duydugu ses, her zaman ki seslerden degildi. Bu ses ne olursa olsun Caglari taniyan, onu anadili gibi cözmüs, istedigi yere yönlendirebilecek, baska dillerden kopmus bir sesti. Caglar o sesin kendisini inatla cagirmasini bekler gibiydi. Birkac kez döndü, cevresine bakti. Ak cakmak nirengi noktasiydi, sag yaninda ucsuz bucaksiz cam ormanlari. Sol yaninda da durma gücü olmayan, kendini birakmis doludizgin yol yöntem bilmeden akip giden ak köpüklere kendini gölge yapmis, delice caglayan akarsu vardi.
