Read more
Aslinda herkes gibi yasayip bunu kabul edemeyen benligimin yolculuk hikayeleri bunlar. Siradan olmayi kabul etmeyen, kendi görünmezligini üstün yeteneklerini ortaya koyarak göstermeye calisan kücük cahilligimin kendine attigi anlik bakislar. Kendi üstünlügümü ispatlamaya calisirken gizliden gizliye, hatta kendimden de gizlice, siradanligimi kabul etmek zorunda kalislarim, hatta tam kabul etmisken daha güclü bir sekilde karsi gelmelerim, tekrar tüm silahlarimi kusanip Kaf Daginin zirvesinden diger siradan olanlara seslenislerim, orada da barinamayip yer altinda tüm börtü böcekle es durdugum ruh hallerim, sirt sirta her biri ile aglayislarim... Sanki, onbin parcalik puzzlein disarida kalan tek ve kayip parcasiyim. Herkes ve her sey yerli yerinde, bedenimin ve ruhumun bir yere tam geldigi yeri ariyorum. Tüm bosluklara oturmaya, sigismaya calisiyorum. Önce resimdeki en afilli yerlere dayiyorum sirtimi, bir kral tacina, bir melegin kanadina... ama olmuyor, bir kolum disarida kaliyor, bu sefer ayak altindaki bir gölgeye sigismaya calisiyorum. Bu gidis gelislerin icinde, kendi boslugumu ararken, ait oldugum yeri ararken... Hic aramadigim, aradigimi farketmedigim fakat buldugumda tüm arayislarin tatli bir kahkahaya dönüstügü, zamanin durdugu, yasamin basladigi yerdeyim... Simdilik, su satirlari yazarken Kibirimden, utancimdan, yaralarimdan, caresizligimden, umudumdan, askimdan ve daha ne var ise icimde dönüp dolasan, tuzagina düstügüm duygular, bas edemedigim inanclar, karnimdan bildigim dogrular, rehberliklerim ve fazlasi, ayiklamadan koydum buraya. Ve bunu yapmamin tek bir ilahi sebebi var, canim istedi
