Read more
Cocukken sevdigim seylerden biri, pastel boya ile yumurtalara göz ve gözlük cizmekti. Yumurtalara cizdigim gözlerin kendi gözlerim oldugunu düsünürdüm o zamanlar hep. Kirilirlarsa kör olacagimdan korkardim. Simdilerde bazen buzdolabinda bana bakan yumurtalarla göz göze geliyor, gülümsüyorum. Onlara kas, göz ve agiz ciziyor, sonra yine gülümsüyorum. Gözlerim, geride biraktigim uzun yillar nedeniyle bozulmaya baslamis olsa da buzdolabini her acisimda gördügüm yumurtalar bana hala cocuklugumu ve sevdiklerimi hatirlatiyor cünkü, diye yaziyor B. Funda Süzer ve mutfaklarda gecen anilarini olaganüstü hikayelere dönüstürüyor.
Nar yemek icin senede bir gün cocuklarinin ruhlarini bahceye toplayan bir kadin Sahanda pismis yumurtanin sarisi gibi dogan günes Bir yemek kitabinin sayfalari arasina dagilmak icin, terziligi birakmis olan bir annenin dikis kutusunda bekleyen dügmeler Freni patlamis, bos cuvallarla dolu bir kahve kamyonu gibi gelen Caydanlik Firtinasi... Evde ne zaman bu Rumeli yemegi yapilsa, Bektasi biyiklarinin kenarindaki corba damlalari hatirlanan dayi Gökyüzü, icinde domates kaynayan kazanin karasi rengini aldiginda, prova mankenine giydirilmis gelinligin üstüne sicrayan domates suyu
Ben annemin bir mutfak cazcisi oldugunu, yaprak sarma kokusunun iyiden iyiye, hatta sürekli özlenir hale geldigi yaslarda anladim, diyen B. Funda Süzer, kurdugu sofralardaki lezzet sölenini sözcükleri de pisirerek bu kitaba tasimis. Akliniza ve gözünüze afiyet
