Read more
Zekatin, tesr sürecinden baslayarak Emevi ve Abbasi dönemlerine kadar devlet eliyle toplanip ayette belirtilen sarf yerlerine dagitilan önemli gelir kaynaklarindan biri oldugu bilinen bir husustur. Ancak Hz. Osmanin hilafeti döneminde zekat kapsaminda olan mallarin zahir ve batin olarak ayrilmasi, batin mallarin zekatinin mükelleflere birakilmasi, zekatin daha sonraki dönemlerde yavas yavas devlet elinden cikarak, mükelleflerin yaptigi gönüllü mal bir yardima dönüsmesi acisindan kirilma noktasi olmustur. Bu durum mükelleflerin zekatlarini dagitip dagitmama hususunda özgürce hareket etmesine zemin hazirlamistir. Sonraki dönemlerde de zekatin dagitimi günümüzde oldugu gibi tamamen mükellefin irade ve vicdanina birakilmistir.
Bu calismada ilk dönemlerde oldugu gibi ülkemizde de zekatin kurumsallasmasinin önemine vurgu yapilarak yeni bir model önerisinde bulunulmustur. Önerilen bu model ile sistemli bir organizasyonla var olan zekat potansiyelinden daha genis kitlelerin pay almasinin saglanmasi hedeflenmektedir. Böylelikle zekat, zengin ve fakir arasindaki gelir farkinin azalmasinda ve yoksullukla mücadelede daha etkin bir rol üstlenmis olacaktir. Ayrica zekatin devlet tarafindan organize edilmesi durumunda harcama kalemlerinden olan mil, Müellefe-i Kulb, Ibni Sebil ve F Seblillah siniflarinin da dagitilan zekattan pay alma imkani saglanmis olacaktir
