Read more
Canim insan
Insanlarin ici kan aglarken mutluymus gibi, birbirlerinden nefret ederken seviyormus gibi davrandiklari bir zamanda yasiyoruz artik. Kim bilir belki eskiden de böyleydi de ben yeni fark ettim.
Ben henüz kücükken, dedemin iki odali tas evinde simdilerde sömine dedikleri ocagin karsisinda sohbet eden büyükleri düsünüyorum bazen, bizim de öyle sicak sohbetlerimiz olabilirdi. Biliyorum olmayacak Biz ilerledik cünkü, o günlerse cok geride kaldi. Hayir hayir, aldirma sen bana, bunun ilerleme ile falan alakasi yok. Bence biz cok ileri gittik canim insan. Sahip oldugumuz pek cok muhtesem seyi sirtimizda yük zannedip gecmiste biraktik. Hafifleyecegimizi düsündük. Peki simdi kus gibi hafif miyiz
Degiliz tabi,
Yasanmamisliklarin özlemi cökmeye basladi omuzlarimiza. Göz göre göre kaybettigimiz o güzel duygularin hüznü yerlesti simdi gögüs kafesimize. Kus gibi hafifleyecegiz derken fil kadar agirlastik canim insan
Simdi bunlari neden yaziyorum sana
Bir yolu varsa birlikte bulalim diye elbette. Her sey daha da kötüye gitmeden, sitem edip durdugumuz bugünümüzü bile arayacak hale gelmeden bir yolunu bulalim diye.
Bir tek bizim cabamizla olmaz deme sakin, inan ki olur. Benimle baslariz, ben cabalarim, sonra sen cabalarsin, bizi gören birilerinin icinden bazilari da cabalamaya baslar, o bazilarina baska bazilari karisir Böyle böyle sevgiden, sefkatten, merhametten, sabirdan ve hosgörüden, git gide büyüyen dalgalar olusturabiliriz bence.
Hem biraz da iyi seyler yapsak ne kaybederiz ki
Simdi söyler misin bana canim insan BENIMLE MISIN
