Read more
Uzun ince bir boy aynasinda kendime bakinca sürükleyici ve kesintisiz bir kurgudan degil de kisa anlardan ibaret oldugumu görüyordum. Anlatilacak hicbir seyim icin uzun hikaye diyemezdim. Ne varsa anlatacagim, ayaküstü bile anlatabilirdim. Yasadigim her sey tadini damagimda birakarak yasanip bitmis, ne zaman girisi gecip gelismeye gelsem ya kacmis ya kacirmistim. Paramparca anlarim tamamlanmaya cok uzakti. Un ufak bir ömür ve beni ziyan ederek büyüten tecrübeler, suyu cikmis hayat derslerim vardi. Ölsem biyografimi bile yazmak istemezdi kimse, hos kendi hayatimi sorsaniz ben bile nasil anlatacagimi bilemem. Oysa bendeki parcalara göz atsalar herkes kendinden bir parca bulurdu mutlaka. Parcalarim birbirini bütünlemez herhangi biri illa ki size uyar. Güzel bir heykel degildim ama iyi bir yedek parca kutusuydum. Herkesin en az bir parcasinin yedegi bendeydi. Az az yasiyordunuz icimde, kendimi degil, soranlara hep sizi anlattim bu yüzden ben. Parca parca dagittim sizi yeryüzüne, her seyden birazdim.
