Read more
Sevgi, güven, merhamet, paylasim ve dayanismanin azaldigi, bireyciligin ve bencilligin zirve yaptigi, insan iliskilerinin sinirlandigi, manevi ve duygusal boslugun gittikce derinlestigi yeni bir cagdayiz. Ve bugün, bilgi, teknoloji, dijitalizm, tüketim, hiz, hirs, ötekilestirme, sevgisizlik, belirsizlik ve kaygi cagi olarak da nitelendirilen böyle bir cagda, cagin bireyinin bircok seye sahip, istediklerine cok cabuk erisebiliyor olmasina ragmen kolay kolay mutlu olmadigi, sahip olduklariyla yetinmedigi, kendisini hic de iyi hissetmedigi gözlenmektedir. Ayrica insan yiginlari arasinda yani basinda pek cok insan bulunmasina ragmen ic dünyasinda yalnizlik cektigi da gözlenmekte; ruhu, akli, zihni, kalbi, iradesi, bedeni, zamani ve tüm benligi ile bütün hayatinin egemen küresel kapitalist düzen ve bu düzenin dijital iletisim arac ve mecralari tarafindan kusatilmis oldugundan söz edilmektedir.
Bugün cagin bireyinin sunulan ve dayatilan tüketim, eglence, yasam kültürü ve tarzi ile kadim manevi degerleri, ulvi anlam dünyasi, temel sosyal dinamikleri, motivasyon ve psikolojik güc kaynaklari yaninda aile gibi temel psiko-sosyal destek sistemlerinden adim adim uzaklastirilmasi amaclanmaktadir. Bu baglamda da insani hassasiyet, mahremiyet, inanc, deger, ilke, erdem ve öz kimliginden tamamen koparilip, kisisel sinirlari da ortadan kaldirilarak yalnizlastirilip, pasiflestirilerek en nihayetinde egemen küresel sömürgeci düzenin kurallarinin bagimlisi güdülen bir varlik haline getirilip, modern bir köleye dönüsmeye zorlanmaktadir.
