Read more
Ibrahim modelde mülk, yani egemenlik Allahindir ve kullanimi onun adina kamuya aittir. Iktidar ise topragin degil, halksürütoplumin üzerinde kuruludur ve halkin sorumlugunu tasir. Greko-Latin modelde mülkün korunmasi birincil amac iken, Ibrahim modelde birincil amac toplumun selametidir ve adaletin tahakkukudur. Greko-Latin modelde esas olan egemenlik ve egemenligin korunmasi iken, Ibrahim modelde esas olan toplumsal sorumluluktur ve bu her ferdin selametini de kapsayan, maddi oldugu kadar manevi bir sorumluluktur. Greko-Latin modelde toplumu olusturan kurucu söz ya da ilke mitolojik iken, Ibrahim modelde bu, Hakikatin seslenisivahiydir. Mitoloji geleneksel bir yolla atalarin yurdunda ikamete ve egemenlige cagirirken, hakikatin seslenisi vahyin diliyle aciga cikan ama sinirlamayan simdiye ve buraya aitlestirilemeyen bir seferberlik cagrisidir. Kisacasi Greko-Latin modelde egemenlik devlete aitken ve buradaki siyaset devlet merkezli iken, Kudüs-Mekke modelinde egemenlik topluma aittir, yani toplum merkezlidir.
Bu calisma, elbette ki bir baslangic degil. Sadece sürdürülmekte olan bir sürece ve yürüyüse dair cikarimlar. Söylemlerin bir eyleme dönüsmesi icin seslerin cogalmasi ve coksesli bir dilin olusmasina ihtiyacimiz var. Yollar kadar patikalara, kosular kadar yürüyüslere, diller kadar düsüncelere. Ama her seyden önce bir insan oldugumuzu, insan olmanin temel kosulunun ise vahsetten medenilige dogru bir gidisat icerisinde olmakligimiz oldugunu hic unutmaksizin ve hic umudumuzu kaybetmeden, sadece sözün gücüne inanarak, onu ise siddete dönüstürmeksizin, sabirla ve selametle...
