Read more
Cocuklarina biraktigi iki cümlelik vasiyetinde ne mal paylasilmisti ne de görev dagilimi yapilmisti. Bir vasiyette olmasi gereken bir dilek de yoktu, iki cümleye sigdirdigi o koca ögüt, cocuklarina biraktigi mirasti
Barisin ihtisamli sesi, duyanlarin kulaginda bir sarkidir; uyuyanlari ise rahatsiz eden bir gürültü. Bu dünyada merhamet ettigin kadarsin. diye ettigi vasiyeti, taziye evinde birkac defa tekrar edilerek okunmustu. Bu sözleri degerli yapan, onlari sarf eden adamin bütün yasamini baris icin adadigini bilmem olmaliydi; nitekim ölümüne de baris arzusu sebep olmustu. Bu ögütün mandalina savasin kanli, cirkin yüzünü gösterme arzum takilmisti. Konforlu yasamimi borclu oldugum sartlarin, icimi huzursuzlastiran bir yalnizliga beni hapsettigine o gün karar vermistim.
Yasakladiklari arsivimi dünyanin gözüne sokmanin zamani geldigini düsündüm. Bu kez, korkaklik degil, yasam pahasina bir cesaret beni dürtüyordu. Yalnizligi dindirmenin tek yolu, bir halkin kollarinda ayaklanmakti; bu süslü sokaklari kücük zindanlara tercih etmemin zamani gelmisti
