Read more
Radikal Batici bir aydin olan Atac, taklitci bir anlayisla Batililasmayi degil, Fransizlar, Ingilizler, Italyanlar, Almanlar gibi tam Batili bir ulus olmamizi istiyordu. Bunun yolu hümanist kültürü tartismasiz benimsemekti. Amaca ulasabilmek icin Prosperonun aydinlar gerektiginde kirbac kullanarak Calibani halk ehlilestirmesi gerektigini kararlilikla savunuyor, öncelikle dilimizi antik Yunanca ve Latinceye acmadan Batiyi Bati yapan hümanist kültürü benimsemenin imkansiz olduguna inaniyordu. Asil arzusu bütün temel kavramlari bu iki ölü dilden almakti. Ancak bunun pratikte mümkün olmadigini fark edince Türkceyi basta Arapca ve Farsca olmak üzere tarih boyunca sözlügüne kattigi bütün yabanci kelimelerden arindirarak Yunanca ve Latincelestirme görüsünü savunmaya basladi. Öztürkceciliginin milliyetcilikle hicbir alakasinin bulunmadigini cok acik bir sekilde ifade etmisti. Devrik tümce israri ise Türkcenin sentaksini Batili gibi düsünmenin önünde büyük bir engel olarak gördügü icindi. Elinizdeki kitapta, Atacin kendisini bu uc noktaya tasiyan düsünce macerasi anlatiliyor. Cok hizli ve cok sancili bir degismenin yasanmakta oldugu bir dönemde mensubu oldugu toplumun tarihi, dili, kültürü ve inanclariyla didismeyi göze alan bir düsünce adami ve etkili bir edebiyat elestirmeninin renkli, gelgitlerle ve kavgalarla dolu hayati... Besir Ayvazoglunun kaleminden...
