Read more
Aslinda ortaya koydugum sey bir kitap degil. Bu cografyada cikardigim bir ciglik. Sevgi karistirilmis acili bir öfke. Insanin yasam yolculugundaki yalnizlasma öyküsü. Güven daglarinin korkulara evrilmesi. Bilgeligin her gün zincirlenerek taslanmasi. Sigisamadigimiz yüreklerin susturularak yok edilme zalimligi. Hayatim boyunca dinledim, belki sira bana gelir umuduyla. Baktim sira gelmiyor, ben de yazayim suraya dedim. Geceler ve gündüzler boyunca yazdim. Yazarsam, sanki bedel ödeyecekmisim hisleri tasiyarak. Sözlü edebiyatin bir ucu siir ise diger ucu denemedir diyor ustalar. Aradakileri siz düsünün. Bir uctan öbür uca savrulmak bu olsa gerek. Sonra da durup siir, söz sanatinin en billurlasmis hali olarak degerlendirilince zirvelerden inip asagilarda cile doldurmanin ham meyveyi tatlandirma cabasina dönüstü. Kendim icin hic umutlanmadim. Umut baskalarinin sattigi bir seymis gibi geldi her zaman. Pazarlanmasi kolay olan ve sadece kenarlari süslenmis sözcüklerden olusan. Sular kendi halinde akiyor ama gölleri, denizleri hatta okyanuslari dolduruyorlar. Söylemek icin biriktirmek gerekiyor. Söylemek kendi aklimizla yarattiklarimiz seyler degil. Biriktirdiklerimizin üzerine kendi aklimizla eklediklerimiz. Altinda, temelinde birikimler yoksa söylemek kalburda su biriktirmek gibi. Ne yaparsak dolmuyor. Tasarlamak da biriktirdiklerimizin gercege dönüsmesi ve güzel bir duygu. Yenilgiyi hic yasamamis insanlarin cok güclü oldugunu sanmiyorum. Insan ancak yenilerek güclenebiliyor. CEMAL AKCA LIBRUM KITAP
