Read more
Faust, klasik bir Alman halk hikayesinin büyüyle hemhal olan, dünyevi zevklere düskün kötücül kahramani olarak dogmus, edebiyatin verimli ve dönüstürücü vadisinde son derece basarili, ancak hayatindan memnun olmayan, bu yüzden Seytanla bir anlasma yaparak ruhunu sinirsiz bilgi karsiliginda takas eden trajik bir alime dönüsmüstür. Faust efsanesi, caglar boyunca onu yeniden yorumlayan bircok edebiyat, sanat, sinema ve müzik eserinin temelini teskil etmistir. Faust ve Faustyen sifati, hirsli bir kisinin belirli bir dönem icin güc ve basari elde etmek yolunda ahlaki bütünlügünden vazgectigi bir durumu ima eder. Hikaye, Ingilterede The Tragical History of Doctor Faustus adli oyununda onu klasik bir sekilde ele alan Christopher Marlowe tarafindan popüler hale getirildi ve iki yüz yil sonra Goethenin elinde, nihai ruhsal kurtulusuyla, trajedinin de sinirlarini zorlayan tatminsiz bir entelektüelin evrensel destanina dönüstü. Ünlü Faust müfessiri Erich Trunz Goethenin eserini bu baglam icinde cok güzel özetlemistir
Faustta kendi benliginin sinirlarini asmaya yönelik bir özlem vardir; ancak bu özlem onu baslangicta arzuladigi din alana götürmez, aksine acele eder, yanlis adimlar atar, yüce ve zelil olani karistirir ve böylece dünyevi olana daha da derinden saplanir. Tam da bu nedenle Faustun acizligi, insanüstü olana ulasmaya calistigi yerde bilhassa hissedilir hale gelir. Aslinda hadsizligi ve bunun neticesi olan caresizligi onu Seytanla ahitlesmeye götürmüstür. Iste bu durum Faustun ölümüne degin bütün dramayi belirleyen meseledir.
